“เจ้ามิได้เห็นหรือว่า แท้จริงอัลลอฮฺเท่านั้นคือผู้ที่อยู่ในชั้นฟ้าทั้งหลาย และผู้ที่อยู่ในแผ่นดิน และดวงอาทิตย์ และดวงจันทร์และดวงดาวทั้งหลาย และภูเขาทั้งหลาย และต้นไม้ และสัตว์ทั้งหลาย และจำนวนมากของมนุษย์ ต่างก็สุญูดนอบน้อมต่อพระองค์ แต่อีกจำนวน(ของมนุษย์)การลงโทษเหมาะสมแก่เขา และผู้ใดที่อัลลอฮฺทรงทำให้อัปยศก็จะไม่มีผู้ใดให้เกียรติเขา แท้จริงอัลลอฮฺนั้นทรงกระทำสิ่งที่พระองค์ทรงประสงค์” (อัล-ฮัจญฺ :18)

"คือการที่ท่านอิบาดะฮฺต่ออัลลอฮฺเสมือนว่าท่านเห็นพระองค์ แม้ท่านไม่เห็นพระองค์แต่พระองค์ก็ทรงเห็นท่าน" (ฮะดีษ บุคอรีย์:50, มุสลิม:9 เศาะฮีห์)